Op deze pagina vertellen we je over onze waarden die zijn overleden. Wat we erover kunnen vertellen, kan beperkt of zelfs onvolledig zijn. We weten dat zelfs herinnerd worden gelijk staat aan boekrijk, verhalend. De toegewijde leden van ATİB, die er al sinds de oprichting bij zijn, werden helaas oud, ze begonnen ons stilletjes en onopvallend te verlaten als gevallen bladeren in de herfst. Zo worden we herinnerd. Laten we beginnen zonder verder oponthoud ??
Ali Günbay
Geboorte 01.09.1938 Ortaköy / Şarkışla.Sivas Overlijden 08.12.1978 Almelo. Ali Günbay woonde in Adana voordat hij naar Nederland kwam. Hij kwam in 1968 naar Nederland om te werken bij de Twentse Textielfabriek. Als hij hier werkt, logeert hij als zijn vrienden in het fabriekspensioen aan de Melkweg. Later haalt hij zijn gezin naar Nederland. Na een tijdje begon hij te werken in de Texas Instrument-fabriek. Ali Günbay is een van de mensen die in het begin hebben bijgedragen aan de oprichting van ATİB. In feite is hij een van de drie personen die het eerste notariële statuut van ATİB hebben ondertekend. Zijn werk namens ATİB wordt nog steeds uitgelegd door zijn vrienden die hem kennen. Hij heeft een geliefde, gerespecteerde en behulpzame persoonlijkheid om zich heen. Hij nam op jonge leeftijd afscheid van het leven. Laat de circulerende sterren zijn metgezellen zijn.
Bayram Arslan
Geboorte : 11.05.1945 overlijden 12.03 2018
Bayram Arslan werd geboren in het dorp Bademli, in het district Dinar van Afyonkarahisar, op 14-jarige leeftijd verlaat hij zijn dorp en komt hij naar Denizli. Hier werkt hij in verschillende weefateliers. Met andere woorden, vanaf de leeftijd van 14 begint hij te worstelen met het leven en zijn brood te verdienen met zijn eigen arbeid. In 1971 kwam hij naar de stad Almelo in Nederland om te werken in de textielfabriek.Jarenlang werkte hij hier in de textielfabriek en verbleef hij in het pension van de fabriek (Casa-Cortina) Hij was geïnteresseerd in lezen en schrijven Hij verbleef vele jaren in het hostel. Op 26 juni 1980 haalde hij zijn gezin naar Nederland. Ondertussen doet hij, vanwege zijn gevoeligheid voor sociale problemen, vrijwilligerswerk. Hij werd lid van ATİB en begon zo snel mogelijk deel te nemen aan het werk.Inmiddels is er veel energie gestoken in de vorming van de Almelose Ouderenstichting en het eerste Zeybekse folkloreteam dat in Almelo is gevormd. Hij heeft natuurlijk ook een poëtische kant. Hij schreef altijd in zijn gedichten over zijn liefde voor zijn land en de problemen van zijn eigen volk. Zijn vrijwilligersbijdrage om aan sociale problemen te werken was onbeperkt. Voor zijn werk ontving hij de Koninklijke Nederlandse Medaille. Helaas kon hij deze onderscheiding voor zijn vrouw niet in ontvangst nemen tijdens een plechtigheid in de gemeenteraad van Almelo; gegeven door de burgemeester. Bij ATİB kende iedereen hem, hield hij van hem en telde hij hem als Bayram Abi. Hij zou 's middags komen, zijn koffie pakken, op zijn stoel gaan zitten en zodra hij ging zitten, zou hij omsingeld zijn en zou het gesprek beginnen. Hoeveel je ook bekritiseerde, hij reageerde met de liefdevolle glimlach op zijn gezicht. Aan het einde van de activiteiten die door ATİB worden uitgevoerd, is het voor de broer van Bayram een traditie geworden om een gedicht voor te lezen. Hij maakte een schets ter gelegenheid van de 40ste verjaardag van ATİB. Helaas was zijn leven niet genoeg om naar deze schets te kijken. Met andere woorden, tijdens het 40-jarig jubileum van ATİB kon hij geen gedicht lezen, maar die schets werd gespeeld. Veel succes, grootmoedige EFE .. Slaap in de lichten "Man met een houten koffer"
Mehmet Keskin
Geboorte 1927 Karacasu/AYDIN Overlijden 2015 Almelo
Hij is een arbeider die tot 1965 in zijn levensonderhoud probeerde te voorzien door halvah te maken en tenslotte zijn eigen restaurant in Karacasu te runnen. Na langdurige gezondheidscontroles in juni 1966 kon hij naar Nederland komen. Hij werkte aanvankelijk als wever bij de Ten Cate-fabriek in Almelo. Later bleef hij werken als kok in de keuken. Na een tijdje vertrok hij hier en ging hij aan de slag bij de Hedeman fabriek in Almelo in de spuiterij. Terwijl hij daar werkte, kreeg hij last van zijn longen. Daarna nam hij afscheid van het actieve zakenleven. Omdat zijn gezondheid het niet toeliet. Iedereen in Almelo kent hem als de Kok Mehmet en in die zin heeft hij van iedereen het terecht respect verdiend. De bijdragen van ATIB zelf en zijn familie zijn onvergetelijk in het etablissement. Ondanks zijn gezondheidsproblemen kwam hij af en toe even langs bij ATİB. Hij zat dan in een hoek, nam een slokje koffie en begon een gesprek. In het bijzonder vertelde hij over zijn levenservaringen, en soms als hij zijn herinneringen met zijn collega's vertelde, was hij bedroefd en zuchtte hij. Omdat velen van hen al afscheid hadden genomen van het leven. Hij wilde een oplossing voor de ladder die hij af en toe moeilijk had om naar de vereniging te komen. Dit verzoek hebben wij namens hem en zijn andere vrienden al vele malen overgebracht naar de gemeente, maar daar is geen positief antwoord op gegeven. In die zin spijt het ons, oom Mehmet. Hij heeft ons niet verlaten zoals zijn leven en gezondheid het toelieten. Helaas hebben we Mehmet Keskin in oktober 2015 naar de sterren gestuurd. Slaap in het licht, Mehmet de kok.
M.Şerif Bağır,
Geboorte 01.01.1935 Overlijden 11.06.2011
Voordat hij naar Nederland kwam, is hij een arbeider die zijn brood verdient in een houtzagerij (hout) werkplaats in Antakya. Hij ook Turkije "en andere arbeiders die tegen het einde van 1969 op een reis van hoop kwamen. Komt naar de stad Almelo in Nederland om te werken in de textielindustrie en gaat aan de slag in de Twentse fabriek. Vier jaar verbleef hij in een pensioen in Almelo aan de toenmalige Melkweg. Enerzijds is het een noodzakelijke scheiding. Andere vrienden die in het hostel wonen, delen hetzelfde lot als hij. Het woningtekort was toen zeer acuut. Om huisvesting te krijgen, moet je je inschrijven bij de gemeente en in de rij staan. M.Şerif Bağır wacht precies vier jaar. Na vier jaar is het verlangen naar familie voorbij. Hij brengt zijn gezin naar Nederland. Sinds de oprichting fungeert hij als lid en manager naast ATİB. Er zijn zelfs grote inspanningen geleverd bij de oprichting van het ATİB-folkloreteam en bij het verstrekken van hun kleding. Na dagelijks te hebben ontbeten, kleedt hij zich als een heer aan en gaat naar de bushalte. En hij zou naar ATIB komen. In ATİB zou iedereen hem "emmi" noemen. Hij bracht een liefdevolle en evenwichtige communicatie tot stand met iedereen, niet groot of klein. Iedereen hield ook echt van hem, hij zou tellen. 'S Middags, toen het tijd was om van de vereniging naar huis te gaan, toen hem werd gevraagd "waar zou ze zuigen?" Hij had een levendige persoonlijkheid. Met deze kant van hem verdronk hij met vreugde elke omgeving die hij binnenkwam. Het was aan het delen. Er valt natuurlijk veel over Emmi te schrijven, maar we hebben niet de mogelijkheid om ze allemaal hier te plaatsen. Maar wat waren we blij als we konden bijdragen aan zijn nagedachtenis. Slaap in de lichten, EMMİ.
BAĞDAT DAĞ
Geboorte 08.03.1941 Overlijden 26.09.2019
Op 8 maart, Internationale Vrouwendag, opende ze haar ogen voor het leven in het dorp Bilemuşağı in de provincie Malatya, in het district Akçadağ, de zus van Bagdad. Hij was met de zoon van zijn tante getrouwd. Eind jaren zestig stuurde hij zijn vrouw naar het buitenland. In die jaren “overzee naar Turkije” was hij begonnen met arbeidsmigratie, vooral vanuit het platteland. In 1973 kwam hij met zijn kinderen naar de stad Almelo in Nederland waar zijn vrouw was. Hij ging een tijdje het zakenleven in (werkte in de fabriek) en droeg bij aan het gezinsbudget. De toegewijde bijdragen van ATİB, die tegen het einde van de jaren zeventig begonnen, in de gevestigde werken, zitten nog steeds in onze gedachten. Zelfs nadat ATİB is opgericht, zul je Bagdad Sister bij bijna elke activiteit zien. De oudere zus had de persoonlijkheid van een dame die haar titel verdiende, respectvol, aanhankelijk en open voor iedereen aan tafel. Het is een traditie om de verjaardag van de zuster van Bagdad te vieren tijdens het evenement van de Wereldvrouwendag op 8 maart in ATİB. Helaas is zuster Bagdad niet bij ons aanwezig sinds 2019. U zult altijd in herinneringen leven, zelfs als u niet bij ons bent. Slaap in de lichten Bagdad Zuster